Θυμάμαι συχνά-πυκνά έναν παλιό φίλο μου, που όταν ήμουν μικρή και έλεγα 'θυμάσαι τότε που...' πάντα με διέκοπτε με ύφος αυστηρό και με μεταξύ σοβαρού κι αστείου έλεγε:
- Όποιος θυμάται τα παλιά είναι παλιάνθρωπος κι εσύ δεν είσαι, έτσι;
- Όχι, νομίζω πως δεν είμαι, του απαντάω.
Σήμερα σκέφτομαι,μιας και συχνά ανακαλώ μνήμες παλιές,μήπως τελικά είμαι λιγάκι παλιάνθρωπος; Κι αυτό γιατί σήμερα, είναι μια από αυτές τις μέρες που μια μυρωδιά ή μια φευγαλέα εικόνα είναι δυνατή να σε κάνει να γυρίσεις λίγο πίσω.Κι όταν γυρνάω λίγο πίσω στο χρόνο, είναι συνήθως για αγαπημένα πρόσωπα, ξεχωριστές στιγμές, χαμογελαστές. Η' για τόπους που έχουν 'στεγάσει' αυτές τις στιγμές.
Σήμερα, λοιπόν,σχεδόν 'περπάτησα' στο μικρό μου σπιτάκι στην Πάτρα. Πόσο το αγάπησα αυτό το σπιτάκι, ούτε που γύρισα να το κοιτάξω άδειο όταν έφευγα από αυτό, έτσι θα το θυμάμαι πάντα, γεμάτο με χρώματα, μυρωδιές και αγάπες: ακριβώς όπως το άφησα. Και μη γελιέσαι, δεν είναι το ίδιο σπιτάκι που δυσκολεύομαι να ξεχάσω αλλά όπως είπα, τις στιγμές που στέγασε.
- Όποιος θυμάται τα παλιά είναι παλιάνθρωπος κι εσύ δεν είσαι, έτσι;
- Όχι, νομίζω πως δεν είμαι, του απαντάω.
Σήμερα σκέφτομαι,μιας και συχνά ανακαλώ μνήμες παλιές,μήπως τελικά είμαι λιγάκι παλιάνθρωπος; Κι αυτό γιατί σήμερα, είναι μια από αυτές τις μέρες που μια μυρωδιά ή μια φευγαλέα εικόνα είναι δυνατή να σε κάνει να γυρίσεις λίγο πίσω.Κι όταν γυρνάω λίγο πίσω στο χρόνο, είναι συνήθως για αγαπημένα πρόσωπα, ξεχωριστές στιγμές, χαμογελαστές. Η' για τόπους που έχουν 'στεγάσει' αυτές τις στιγμές.
Σήμερα, λοιπόν,σχεδόν 'περπάτησα' στο μικρό μου σπιτάκι στην Πάτρα. Πόσο το αγάπησα αυτό το σπιτάκι, ούτε που γύρισα να το κοιτάξω άδειο όταν έφευγα από αυτό, έτσι θα το θυμάμαι πάντα, γεμάτο με χρώματα, μυρωδιές και αγάπες: ακριβώς όπως το άφησα. Και μη γελιέσαι, δεν είναι το ίδιο σπιτάκι που δυσκολεύομαι να ξεχάσω αλλά όπως είπα, τις στιγμές που στέγασε.
 |
| Το Μικρό Σπιτάκι |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου